skip to main |
skip to sidebar
Ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο αποφάσισε να αυτοπυροβοληθεί, κυρίως επειδή δεν έβρισκε κίνητρο για να ζει. Το πάγωμα της εικόνας ήταν απλώς το πρόσχημα. Δεν είχε τίποτα πλέον να αποδείξει στον εαυτό του, ήταν απολύτως βέβαιος για τις ικανότητές του, ο κόσμος θα συνέχιζε να ζει και χωρίς αυτόν, οι κινητοποιήσεις είχαν πάψει να τον συγκινούν, η ανθρώπινη βλακεία δεν υπήρχε περίπτωση να ηττηθεί. Ετσι, δεν υπήρχε λόγος να παρατείνει την ανούσια ύπαρξή του σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο.
Αυτό που πρόσεξε ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο τη στιγμή που πίεζε τη σκανδάλη, ήταν να υπερασπίσει το θησαυρό των ματιών του. Η απόφασή του να αυτοπυροβοληθεί δεν ήταν στιγμιαία. Είχε κάνει αρκετές δοκιμές και μελέτες επί χάρτου περί της πορείας του βλήματος και ήταν απολύτως έτοιμος τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής του: εκείνη τη στιγμή που θα του άνοιγε άγνωστους δρόμους αυτογνωσίας ή θα τον οδηγούσε στο απόλυτο Τίποτα. Για την περίπτωση που θα ξέφευγε τον εναγκαλισμό του Τίποτα, επιθυμούσε να διατηρήσει την όρασή του. Το ότι μονάχα το ένα του μάτι κατάφερε να διασωθεί, ήταν απλώς ένα λάθος οφειλόμενο σε στιγμιαίο τρέμουλο του αριστερού του δείκτη, έτσι ο σεβαστός Μεργκαέλ έμεινε πλέον υπερασπιστής του θησαυρού του ενός ματιού.
Με τα χέρια απλωμένα ανοιχτά, ακουμπησμένα δεξιά και αριστερά πάνω στο νιπτήρα σε μια στάση χαλαρή, μισοσκυφτή, γυμνή όπως τη γέννησε η μάνα της, πυροβολήθηκε η Βερα Καλτάκα στο κεφάλι. Τη στιγμή του πυροβολισμού, θα ορκιζόταν ότι κάποια τρυφερά χέρια μάλαζαν γλυκά και σταθερά τις ταλαιπωρημένες της ωμοπλάτες, σαν για να τις ελαφρύνουν από τα βάρη, και, όταν η σφαίρα καρφώθηκε στον εγκέφαλό της, μια εικόνα και μια σκέψη καρφώθηκαν μαζί με αυτή στο ίδιο σημείο: στο Κέντρο Λήψης Αποφάσεων. Οχι, δεν θα τη χρησιμοποιούσε ποτέ και κανένας ζωγράφος ως μοντέλο για τη θλίψη, όχι. Θα πέθαινε κουβαλώντας χαρούμενη στις πλάτες το φορτίο της από άγρια θηρία της ζούγκλας -ελέφαντες κυρίως. Η σφαίρα δεν τη σκότωσε. Ο εγκεφαλικός ιστός δημιούργησε γύρω της ένα ισχυρό περίβλημα, δυναμώνοντας το Κέντρο Λήψης Αποφάσεων, κι έτσι η Βερα Καλτάκα εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας. Πυροβολημένη.
Ακολουθώντας την πορεία της σφαίρας που διαπέρασε το μυαλό του, ο σεβαστός Μεργκέλ Ωγκαίο βρέθηκε στη χώρα των πυροβολημένων, όπου όλα έχουν το απαλό χρώμα της μούχλας -ένα λιωμένο υποπράσινο μουντό. Οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι γυναίκες με πυροβολημένα μυαλά, για τούτο προσέχουν ιδιαιτέρως την κόμμωσή τους, να καλύπτει καλά την τρύπα.
Ανέκαθεν τον γοήτευαν οι πυροβολημένες γυναίκες, έτσι, ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο είχε την αίσθηση πως βρέθηκε στον Παράδεισο. Οταν μάλιστα αντίκρυσε την ωραία Βέρα Καλτάκα και πρόσεξε την απουσία των χεριών της, ορκίστηκε μέσα του ότι θα έκανε το παν για να την κατακτήσει. Θα ήθελε πολύ να εύρισκε το θάρρος να της απευθύνει το λόγο, η σφαίρα όμως είχε παρασύρει στην πορεία της το τμήμα του εγκεφάλου του, το επιφορτισμένο με την παραγωγή θάρρους, αρκέστηκε λοιπόν να παρατηρεί την ωραία του με λατρεία.
___________________
ΣΗΜ. η εικόνα είναι του Ray Caesar και αν πατησεις στο όνομά του θα βρεις πολλές δημιουργίες του και μετά πάτα και στο βιογραφικο του
Ενα σούρουπο στην Αυστρία, ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο είδε ένα κοριτσάκι να αιωρείται κάνοντας κούνια πάνω από το χάος και τόσο πολύ μαγεύτηκε από αυτή την εικόνα που την πάγωσε για να έχει το χρόνο να την απολαύσει περισσότερο, έτρεξε μάλιστα να φέρει κάμερα από το όχημά του για να τη φωτογραφήσει. Οταν έφτασε στο όχημα, το βρήκε στραπατσαρισμένο και ξέχασε το κοριτσάκι να αιωρείται στη παγωμένη εικόνα του. Οταν θυμήθηκε την εικόνα που εγκατέλειψε στα βουνά του Ινσμπρουκ, είχαν περάσει κάμποσες δεκαετίες και δεν ήταν δυνατό να αναστρέψει τη ροή τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος. Ετσι, ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο αυτοπυροβολήθηκε επειδή είχε τύψεις που έκανε χρήση των υπεράνθρωπων ικανοτήτων του για ίδιον όφελος.
μαζί με τη σφαίρα πέρασαν από το μυαλό του τα δυο μικρά στρουμπουλά πατουσάκια που είχε αντικρύσει ένα μεσημεράκι στη Βομβάη να κρέμονται μπροστά στη γυναίκα που τον σέρβιρε τσάι καφτό γιατί έκανε ζέστη και κόντευε να πάθει θερμοπληξία. Καφτή η σφαίρα, έφερε την εικόνα εκείνης της αποπνικτικής μέρας στη Βομβάη στιγμιαία στο νου του. Ισως, αν είχε έρθει πρώτη στον εγκέφαλό του η εικόνα με τα μικρούτσικα χαριτωμένα πατουσάκια, να μην άφηνε τη σφαίρα να τον διαπεράσει.
Αυτό που πρόσεξε ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο τη στιγμή που πίεζε τη σκανδάλη, ήταν να υπερασπίσει το θησαυρό των ματιών του. Η απόφασή του να αυτοπυροβοληθεί δεν ήταν στιγμιαία. Είχε κάνει αρκετές δοκιμές και μελέτες επί χάρτου περί της πορείας του βλήματος και ήταν απολύτως έτοιμος τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής του: εκείνη τη στιγμή που θα του άνοιγε άγνωστους δρόμους αυτογνωσίας ή θα τον οδηγούσε στο απόλυτο Τίποτα. Για την περίπτωση που θα ξέφευγε τον εναγκαλισμό του Τίποτα, επιθυμούσε να διατηρήσει την όρασή του. Το ότι μονάχα το ένα του μάτι κατάφερε να διασωθεί, ήταν απλώς ένα λάθος οφειλόμενο σε στιγμιαίο τρέμουλο του αριστερού του δείκτη, έτσι ο σεβαστός Μεργκαέλ έμεινε πλέον υπερασπιστής του θησαυρού του ενός ματιού.
Με τα χέρια απλωμένα ανοιχτά, ακουμπησμένα δεξιά και αριστερά πάνω στο νιπτήρα σε μια στάση χαλαρή, μισοσκυφτή, γυμνή όπως τη γέννησε η μάνα της, πυροβολήθηκε η Βερα Καλτάκα στο κεφάλι. Τη στιγμή του πυροβολισμού, θα ορκιζόταν ότι κάποια τρυφερά χέρια μάλαζαν γλυκά και σταθερά τις ταλαιπωρημένες της ωμοπλάτες, σαν για να τις ελαφρύνουν από τα βάρη, και, όταν η σφαίρα καρφώθηκε στον εγκέφαλό της, μια εικόνα και μια σκέψη καρφώθηκαν μαζί με αυτή στο ίδιο σημείο: στο Κέντρο Λήψης Αποφάσεων. Οχι, δεν θα τη χρησιμοποιούσε ποτέ και κανένας ζωγράφος ως μοντέλο για τη θλίψη, όχι. Θα πέθαινε κουβαλώντας χαρούμενη στις πλάτες το φορτίο της από άγρια θηρία της ζούγκλας -ελέφαντες κυρίως. Η σφαίρα δεν τη σκότωσε. Ο εγκεφαλικός ιστός δημιούργησε γύρω της ένα ισχυρό περίβλημα, δυναμώνοντας το Κέντρο Λήψης Αποφάσεων, κι έτσι η Βερα Καλτάκα εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας. Πυροβολημένη. 
Ακολουθώντας την πορεία της σφαίρας που διαπέρασε το μυαλό του, ο σεβαστός Μεργκέλ Ωγκαίο βρέθηκε στη χώρα των πυροβολημένων, όπου όλα έχουν το απαλό χρώμα της μούχλας -ένα λιωμένο υποπράσινο μουντό. Οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι γυναίκες με πυροβολημένα μυαλά, για τούτο προσέχουν ιδιαιτέρως την κόμμωσή τους, να καλύπτει καλά την τρύπα.
Ενα σούρουπο στην Αυστρία, ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο είδε ένα κοριτσάκι να αιωρείται κάνοντας κούνια πάνω από το χάος και τόσο πολύ μαγεύτηκε από αυτή την εικόνα που την πάγωσε για να έχει το χρόνο να την απολαύσει περισσότερο, έτρεξε μάλιστα να φέρει κάμερα από το όχημά του για να τη φωτογραφήσει. Οταν έφτασε στο όχημα, το βρήκε στραπατσαρισμένο και ξέχασε το κοριτσάκι να αιωρείται στη παγωμένη εικόνα του. Οταν θυμήθηκε την εικόνα που εγκατέλειψε στα βουνά του Ινσμπρουκ, είχαν περάσει κάμποσες δεκαετίες και δεν ήταν δυνατό να αναστρέψει τη ροή τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος. Ετσι, ο σεβαστός Μεργκαέλ Ωγκαίο αυτοπυροβολήθηκε επειδή είχε τύψεις που έκανε χρήση των υπεράνθρωπων ικανοτήτων του για ίδιον όφελος. 
μαζί με τη σφαίρα πέρασαν από το μυαλό του τα δυο μικρά στρουμπουλά πατουσάκια που είχε αντικρύσει ένα μεσημεράκι στη Βομβάη να κρέμονται μπροστά στη γυναίκα που τον σέρβιρε τσάι καφτό γιατί έκανε ζέστη και κόντευε να πάθει θερμοπληξία. Καφτή η σφαίρα, έφερε την εικόνα εκείνης της αποπνικτικής μέρας στη Βομβάη στιγμιαία στο νου του. Ισως, αν είχε έρθει πρώτη στον εγκέφαλό του η εικόνα με τα μικρούτσικα χαριτωμένα πατουσάκια, να μην άφηνε τη σφαίρα να τον διαπεράσει.
Αναρτήσεις
