Αηδονοθήρας είναι αυτός που κυνηγάει αηδονάκια, αυτά τα ωδικά πτηνά που έρχονται στη χώρα μας τον Απρίλη και φεύγουν τον Αύγουστο που είναι παχιές οι μύγες επειδή κάνουν δίαιτα, να μη μπαίνουν σε πειρασμό δηλαδή τρώγοντας πολλά λιπαρά και χάσουν τη φόρμα τους. Αν δεν φρόντιζαν τη σιλουέτα τους, πώς θα έφευγαν; Θα ήταν βαριά και θα πέφταν στο χώμα ή στο νερό -ακόμα χειρότερα. Ο αηδονοθήρας λοιπόν, συλλαμβάνει αηδόνες και αηδόνους και στοιβάζει μέσα σε ένα κλουβί όλα μαζί τα πτηνά. Του έρχεται πτηνότερα έτσι. Γιατί το κάνει αυτό; Ετσι, είναι το χόμπυ του. Παράλληλα με την αηδονοθηρία, είναι επιρρεπής και στην αηδονοβλεψία. Κρυφοκοιτάζει τα αηδονάκια να ερωτεύονται και να γεννούν αυγουλάκια. Δεν του είναι όμως αρκετό να είναι αηδονοβλεψίας, είναι και αηδονακουστής και, επειδή τα αηδόνια δεν τραγουδούν φυλακισμένα, ελευθερώνει κάπου κάπου μερικά για να μπορεί να τα ακούει να κελαηδάνε. Οι προτιμήσεις αυτές ονομάζονται γενικά αηδονισμός και αηδονολατρεία. Είναι επικίνδυνο όμως να ασκούνται χωρίς έλεγχο, επειδή μπορεί να επέλθει αηδονοπληξία και τότε το μόνο φάρμακο είναι η αηδονάλη, ένα κατασκεύασμα από αηδονόζουμο, και είναι κρίμα να συμβαίνει αυτό, να στίβουμε αηδόνια δηλαδή. Αυτά δίδασκε ο Δάσκαλος των Αηδονών μέχρι που ένας αηδονοθήρας τον τσάκωσε στα δίχτυα του. Αηδία κατάντησε πια αυτή η αηδονομανία! Από δω και στο εξής, προτείνω να ακούτε άριες από βέρους αοιδούς και να αφήνετε τα αηδονάκια στην ησυχία τους.
Αναρτήσεις
