Μια φορα ηταν ενας που εγραφε πολυ στενα, οχι επειδη ηταν στενοχωρημενος αλλα επειδη εψαχνε να βρει το μεδουλι της γραφης, να φτασει στο βαθος των πραγματων, να αποκαλυψει τι ακριβως ειναι η πραγματικοτητα και να σηκωσει το καπακι να ξεσκεπασει το απεχθες της προσωπο, μηπως συγκινηθουν καποιοι και παψουν να τον προσκαλουν σε συσκεψεις οικονομικων παραγοντων, εγκαινια γηπεδων γκολφ, γενεθλια παχουλων πλουσιων ντεμπυταντ, βαφτισεις βαποριων, παρουσιασεις βιβλιων νεων συγγραφεων και ποιητων, λειτουργιες, γενοκτονιες, σφαγες. Προσπαθουσε να περιορισει τους γραμματικους τυπους που χρησιμοποιουσε, να μειωσει τα χτυπηματα της μηχανης του στο ελαχιστο. Ο σκοπος του ηταν ιερος -ηθελε να γινει ο μεγαλυτερος ποιητης- για τουτο και το αμαρτημα του δεν συγχωρεθηκε ποτε και καταδικαστηκε να καταπιει τον εαυτο του.
Αναρτήσεις
