049. ο Ποιητής και το Ψάρι

Ο Ποιητής τίναξε ανάλαφρα την πλούσια χαίτη του και,αφήνοντας ένα σαρκαστικό χλιμίντρισμα μαζί με μια οσμηρή πορδή, χάθηκε καλπάζοντας στα χωράφια των συνειρμών, αφού προηγουμένως είχε προλάβει να δοκιμάσει την πειθώ της δεξιάς οπλής του στα κενά κρανία των θαυμαστών του. Οι πληγωμένοι θαυμαστές απέμειναν σύξυλοι, αν και θα μπορούσαν να τον πάρουν το κατόπι ακολουθώντας την οσμή και να τον ξεσκίσουν, αντί γι αυτό όμως έβγαλαν τα λευκά τους μαντίλια και τα κουνούσαν. Η απόφαση του Ποιητή να εγκαταλείψει τους θαυμαστές του στο έλεος των περιστάσεων ήταν ακλόνητη και τίποτε δεν θα τον γύριζε πίσω, ούτε το άσπρο σύννεφο των μαντιλιών που εξακολουθούσαν να κουνιούνται πίσω του, δήθεν ως ένδειξη χαιρετισμού, στην πραγματικότητα όμως για να διαλύσουν την οσμή, κάτι που αν ο Ποιητής είχε αντιληφθεί θα επέστρεφε δριμύτερος να τους συνετίσει εκσφενδονίζοντας εναντίον τους το ατσαλένιο του βλέμμα. Το βλέμμα του Ποιητή αντικρύζει τώρα νέα λιβάδια θαυμαστών, όπου φύονται πυκνές ορδές πύρινων βλεφαρίδων και, αψηφώντας το Ψάρι που κολυμπά με δυσφορία μέσα στο γυμνασμένο του στομάχι, ορμά να τις ξερριζώσει από την αδράνεια και να τις αναγκάσει να παίξουν θριαμβευτικά τον Υμνο της Αναλαμπής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το Ψάρι ανεβαίνει από το στομάχι στο στόμα του Ποιητή ακολουθώντας την ορθή οδό του οισοφάγου, ξεφεύγει προς τα έξω ανάμεσα από τα πολυφίλητα χείλη του και παίζει το ρόλο που του επεφύλασσε η μοίρα: μεταμορφώνεται σε κουρέα και ξυρίζει τη χαίτη του Ποιητή! Οι θαυμαστές τότε αναγαλιάζουν, τα κενά τους κρανία πλημμυρίζουν ήχους, οι πύρινες βλεφαρίδες σβήνουν, το ατσαλένιο βλέμμα λιώνει, ο Ποιητής μαθαίνει επιτέλους να ακούει -έστω, με ακουστικά- και το Ψάρι πετάει μακριά.

048. Ο Μεργκαέλ ονειρεύεται

Ο ωραίος Μεργκαέλ Ωγκαίο κοιμάται στην αιώρα του και δεν λέει να ξυπνήσει. Το αεράκι φυσά ελαφρά και η απαλή κίνηση της αιώρας, που κρέμεται δεμένη στους κορμούς δυο δέντρων, συντονίζεται με το όμορφο όνειρό του. Βρίσκεται, λέει, σε μια όαση στα βάθη της ερήμου και ποτίζει τις καμήλες του στη λιμνούλα ανάμεσα σε χουρμαδιές φορτωμένες από το γλυκό καρπό τους. Εχει βγάλει τα ρούχα του και ετοιμάζεται να πέσει στο νερό να δροσιστεί, όταν ακούγεται μια φωνή να τον διατάζει. «Πέσε για ύπνο Μεργκαέλ» του λέει κι εκείνος ξαπλώνει όπως είναι, γυμνός, στα χορταράκια πλάι στη μικρή λίμνη, εκεί, στη δροσερή όαση της καφτής ερήμου. Ο Μεργκαέλ κοιμάται μακάρια στον ύπνο του, η πλούσια βλάστηση προστατεύει το γυμνό του κορμί από τις ακτίνες του ήλιου, είναι όμορφα εκεί στην έρημο μέχρι που μια καμήλα χορταίνει τη δίψα της και φεύγει μακριά. Οταν ξεδιψούν και οι υπόλοιπες καμήλες και φεύγουν κι αυτές, ο ωραίος Μεργκαέλ κοιμάται ακόμα γυμνός, ξαπλωμένος στα χορτάρια της όασης, πλάι στη λιμνούλα. Τι θα συμβεί, άραγε, όταν θα ξυπνήσει ο Μεργκαέλ στο όνειρό του; Θα ανησυχήσει που έφυγαν τα ζώα και θα ντυθεί να τρέξει να τα ψάξει; Θα μείνει για πάντα εκεί, στη μικρή όαση; Αραγε ο Μεργκαέλ προτιμά την έρημο ή θα τρομάξει από τη μοναξιά και ο φόβος θα τον ξυπνήσει; Αν ξυπνήσει, θα πέσει από την αιώρα; Κι αν πιάσει καταιγίδα και τρίξουν τα δέντρα και πέσει η αιώρα κι αυτός μαζί στο έδαφος, θα ξυπνήσει άραγε ή θα νομίζει ότι όλα αυτά συμβαίνουν στο όνειρό του;

047. ο Μεργκαέλ Ωγκαίο ξύνεται

Ενα καλοκαιριάτικο πρωί, στο Πι του 3ου Γαλαξία άνω δεξιά, ο ωραίος Μεργκαέλ ένοιωσε μια τρομερή φαγούρα στη πλάτη. «Θα με πειράξαν τα καλαμαροχτάποδα που έφαγα χτες βράδυ», σκέφτηκε και άρχισε να ξύνεται ίσαμε εκεί που έφτανε ο μακρύς πήχυς του δεξιού χεριού του, αλλά δυστυχώς δεν έφτανε στο κεντρικό σημείο της φαγούρας. Κάθε φαγούρα, ως γνωστόν, έχει ένα κεντρικό σημείο και, αν φτάσεις να το ξύσεις δυνατά, ακριβώς εκεί που επικρατεί η μεγαλύτερη ένταση, πάει, απελευθερώνεσαι στη στιγμή από τη φαγούρα. Αυτό προσπαθούσε ο ωραίος Μεργκαέλ, αλλά ανεπιτυχώς. Δοκίμασε και με τον αριστερό του πήχυ που ήταν λίγο μακρύτερος και πέτυχε να προκαλέσει μια υπολογίσιμη αύξηση της θερμοκρασίας στο κεντρικό σημείο της φαγούρας. Με δυο λόγια, η περιοχή αυτή πήρε φωτιά! Ευτυχώς που η πλάτη του ωραίου Μεργκαέλ ίδρωσε -ο ιδρώτας έτρεξε ποτάμι- και τα δισεκατομμύρια βακτηρίδια, κάτοικοι της φαρδιάς πλάτης του ωραίου Μεργκαέλ, γλίτωσαν το κάψιμο εγκαίρως -μόνο μικρές απώλειες ανεφέρθησαν.

046. ο ωραίος Μεργκαέλ και οι μπότες του

Ο ωραίος Μεργκαέλ Ωγκαίο είχε έναν υπηρέτη που του βούρτσιζε τις μπότες κάθε βράδυ, ώστε να τις βρίσκει καθαρές και ξελασπωμένες, να τις φορά τα πρωϊνά που έφευγε για τις περιπολίες του στα δάση. Ενα βράδυ, ο υπηρέτης δεν φάνηκε και ο ωραίος Μεργκαέλ αναγκάστηκε να τις φορέσει λασπωμένες. Ο υπηρέτης δεν φάνηκε ούτε το επόμενο βράδυ και οι φήμες λέγαν ότι τον έφαγε κάποιο θηρίο, οπότε, ο ωραίος Μεργκαέλ άρχισε να ψάχνει για νέο υπηρέτη. Αφού πέρασαν δυο βδομάδες και υπηρέτης δεν φαινόταν στον ορίζοντα, έμαθε να βουρτσίζει τις μπότες μοναχός του. Σήμερα, ο ωραίος Μεργκαέλ Ωγκαίο βρίσκεται θαμένος στο δάσος, μαζί με τις καλογυαλισμένες του μπότες.