Ηταν ένας σε μια βάρκα. Στη βάρκα υπήρχε ένα καφάσι. Πιθανότατα εκείνος να ήτανε ψαράς και είχε το καφάσι για να βάλει μέσα το μεγάλο ψάρι που θα έπιανε. Η βάρκα όμως είχε μια τρύπα. Εκείνος σήκωσε το καφάσι κι άδειαζε το νερό από το πρωί που ξημέρωσε ίσαμε που ο ήλιος κόντευε να δύσει. Καλύτερα που κοντεύει να βραδιάσει, σκέφτηκε, ίσως τότε να πιαστεί ευκολότερα το μεγάλο ψάρι. Και συνέχισε να αδειάζει το νερό από τη βάρκα. Κάποια στιγμή, πρόσεξε ότι το νερό δεν άδειαζε, η βάρκα έμενε συνεχώς γεμάτη κι όπου νά 'ναι θα βούλιαζε. Πρόσεξε και το καφάσι. Είχε περισσότερα κενά, παρά συμπαγείς επιφάνειες. Ηταν ένα απλό καφάσι και όχι π.χ. ένας κουβάς. Αργά τα κατάλαβε όλ' αυτά, αλλά πάλι καλά που τα κατάλαβε. Ετσι, παράτησε τη βάρκα να βουλιάξει μοναχή της, παράτησε και το μεγάλο ψάρι να κολυμπάει στην ησυχία του και βούτηξε! Ητανε καλός κολυμβητής κι έφτασε γρήγορα στη στεριά. Μόλις πάτησε το πόδι του στο έδαφος, σκέφτηκε ότι θα του ταίριαζε το κολύμπι, καλύτερα από το ψάρεμα.
Αφού ξεκουράστηκε μερικές μέρες, αποφάσισε να πάει ξανά στη θάλασσα, απλώς για να κολυμπήσει αυτή τη φορά. Χωρίς βάρκα, χωρίς σύνεργα ψαρικής, φορώντας μόνο το μαγιό του. Μόλις ανοίχτηκε στα βαθειά, ήρθε το ψάρι το μεγάλο και τον συνάντησε κι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι!
--------------
ΣΗΜ. η φωτο απο το National Geographic και ευχαριστω τον @ΚαπαΜοιρης που την εστειλε στην ομαδα @Always the Sun / f/b
Αναρτήσεις
