149. όλα με το μυαλό

ο Εκείνος μίλαγε μυστηριωδώς, το βλέμμα απλανές βεβαίως, στηλωμένο κάπου πέρα από τον τοίχο ή και μέσα στον τοίχο, θα σε γελάσω, μπορεί να κατέγραφε κιόλας τις τρύπες των τούβλων ή να ζύγιζε την ποιότητα του κονιάματος νοερώς, όλα με το μυαλό, αυτή όμως ήταν η στάση που γοήτευε τις γυναίκες, λέγαν μέσα τους -γιατί απέξω τους επιφωνήματα και αναστεναγμούς μονάχα επέτρεπαν στον εαυτό τους- "μα τί έξυπνος, τι πνευματώδης" και "άραγε πόση να την έχει" ή "θα καταφέρω να τον φτιάξω" άλλα με θαυμαστικό κι άλλα με ερωτηματικό, αλλά εκείνος δεν ενέδιδε ποτέ σε κυρίες θαυμάστριες γιατί ήξερε καλά ότι ο θαυμασμός είναι κάτι τι περαστικό, σαν ασθένεια "περαστικά σας" που λένε, και του ήταν αρκετό να ψωνίζουν τα βιβλία του και να τα διαδίδουν στόμα με στόμα στις παρέες τους, είχε φυσικά τον καημό το δικό του, μια εξεζητημένη συνάδελφο που δεν του καθότανε με τίποτα και η οποία ακολουθούσε τη δική του συνταγή γοητείας επακριβώς, μονάχα που η Εκείνη του κοίταζε το ταβάνι
____________
ΣΗΜ. γράφτηκε πριν από λίγο στο f/b