001. αναζητω την χθωνα

Εριχνα παζιέντζα να βρω τι είμαι -από πού κρατά η σκούφια μου- όταν όλα σκοτείνιασαν, μαύρα νέφη σκέπασαν τον ουρανό αλλά βροχή γιοκ. Πιθανολόγησα πως έφταιγε που βρέθηκα ανάμεσα σε μαύρες πίκες -άσσο εκ δεξιών, τριάρι εξ ευωνύμων. «Τι σου είναι η ζωή!» ανέκραξα «σκέτη μαυρίλα όπου γυρίσεις το μάτι» και γύρισα το μάτι μου ανάποδα ώστε να μη βλέπω. Μαυρίλα δεν υπάρχει τότε, όλα είναι ροζ. Σαν γουρουνάκια νεογέννητα. Ετσι ξαναγεννήθηκα, τυλιγμένη σε ροζ μπομπόν σεντονάκι.