130. μια ιστορία τρώει τον εαυτό της

αφού γυρίστηκε η καλύτερη κατάληξη, που μόνο η φαντασία ενός σκηνοθετη του διαμετρήματός του θα μπορούσε να συλλάβει, στις τουαλέττες του Δημαρχείου, με τον πρωταγωνιστή να χαιρετά το τρένο από το παραθυράκι του βεσέ ανδρών, το τρένο που έπαιρνε την αγαπημένη του μακριά «όλα είναι τρένο» ψιθυρίζοντας με νόημα, την ίδια στιγμή που ο αντιδήμαρχος χαιρετούσε το μάταιο τούτο κόσμο στο ράντζο των επειγόντων περιστατικών, ενώ ο φωτιστής πεταλούδιζε κάτι άσπρα χαρτόνια προσπαθώντας ν' αποδώσει λάμψεις αστραπής, μια και στην ταινία έβρεχε καταρρακτωδώς και ο μπερδεμένος ηχολήπτης πέταγε ήχους κεραυνών ανάκατα, πότε πριν την αστραπή και πότε στην ώρα τους, αλλά ποιος θα το πρόσεχε αυτό; είπε ο σκηνοθέτης, αλλά κι αν το προσέξει κανείς ανάποδος κριτικός θα πούμε ότι πρόκειται για σκηνοθετική άποψη, γκέγκε μάγκες; και κανείς δεν μιλησε κι έτσι τέλειωσε το γύρισμα, αφού γυρίστηκε η καλύτερη κατάληξη, που μόνο η φαντασία ενός σκηνοθέτη του διαμετρηματός του θα μπορούσε να συλλάβει