Εψαχνε λοιπόν εκείνος, έψαχνε και ξανάψαχνε για πολλά χρόνια, κι έφτασε σε βαθειά γεράματα ψάχνοντας, μέχρι τη στιγμή που ασυναίσθητα -πέρα από λογική κι ενσυναίσθηση- τσεκάρησε τα ψώνια της ημέρας με ένα ακόμα φευγαλέο "ν", κατά τη συνήθειά του, και...
Η λύση του αινίγματος, η ανακάλυψη η μεγάλη, το πολυπόθητο Σήμα, το Σήμα το δικό του, το κατάδικό του ήταν εκεί, μπροστά του, και τον περιγελούσε. Ηταν μπροστά στα μάτια του τόσα χρόνια και δεν τό 'βλεπε! Το Σήμα αυτό, που βρισκόταν πάνω σε χαρτιά και χαρτάκια, πότε χαραγμένο γερά με χέρι σταθερό και πότε ξέθωρο με χέρι τρεμάμενο, συχνά ζωγραφισμένο ανεπαίσθητα με διάφορα χρώματα, με στυλό, με μαρκαδόρο ή με μολύβι, είχε διαλέξει εκείνην ακριβώς τη στιγμή να φανερωθεί!
Τώρα πια, δρόμοι πολλοί ανοίγονταν μπροστά του. Θα φτιάξει επιτέλους το σούπερ προϊόν του και θα βάλει πάνω του το μοναδικό του Σήμα, το δικό του Σήμα, το Σήμα που θα σημαίνει πως «ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ» ή «ΑΥΤΟ ΕΓΩ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΗ».
Σκέφτηκε να αρχίσει αμέσως να παράγει διάφορα αθλητικά είδη, μπλούζες, άνορακ, παπούτσια, ρακέττες για τέννις, μπάλες, σκουφιά, καπελάκια... η φαντασία του άρχισε να οργιάζει!
Τόση πολλή φαντασία και τόσο αχαλίνωτη, ενέσκηψε απότομα στο κεφάλι του, που το μυαλό του, το κοκκαλωμένο ίσαμε τώρα σε μια μοναδική σκέψη, την έρευνα για το Σήμα, δηλαδή, τά 'παιξε κανονικά και ο καημένος ο ανθρωπάκος τα κακάρωσε από βαρύ εγκεφαλικό.
Τουλάχιστον πήγε ευτυχισμένος, πριν προλάβει να διαπιστώσει ότι το Σήμα αυτό ήταν ήδη κατωχυρωμένο από πασίγνωστη εταιρεία αθλητικών ειδών εδώ και κάμποσες δεκαετίες...
_________________
ΣΗΜ. το τέλος που είχα σκεφτεί να δώσω στην ιστοριούλα είναι να τινάζει τα πέταλα ο ερευνητής του Σήματος βουτηγμένος στην απογοήτευση, μόλις θα ανακάλυπτε ότι το Σήμα αυτό υπήρχε ήδη στην αγορά και ο ίδιος δεν το είχε πάρει χαμπάρι, ετσι όπως ήταν κλεισμένος στο καβούκι του και αφοσιωμένος στο ψάξιμο... αλλά τον λυπήθηκα το φουκαρατζίκο και φρόντισα να τον αποτελειώσω μέσα σε πελάγη ευτυχίας!
Αναρτήσεις
