τόσο μόνη μπροστά στην οθόνη που σημαίνει σεντόνι μια φτωχή Αντιγόνη παραπαίει στο χιόνι κι η καρδιά της φουσκώνει βουλιαγμένη στη σκόνη στην ασπίδα καρφώνει σιδερένιο μπαλόνι ένα βλέμμα λεμόνι παγωτό που δεν λιώνεικι όμως, να! ξημερώνει στο χτισμένο μπαλκόνι τη μαυρίλα σκοτώνει ένα φως μεγαλώνει λούζει πλένει τη σκόνη το λινό σιδερώνει και στο άσπρο σεντόνι με την πλάτη ξαπλώνει η φτωχή Αντιγόνη στη σβησμένη οθόνη λέει «πάψε κοθώνι!» καθαρίζει τεντώνει τη σιωπή πάντα μόνη κι η σιωπή μεγαλώνει
Αναρτήσεις
