Υπάρχει ένα κορίτσι που ζει μέσα σε μια λάμπα. Οχι λάμπα
πετρελαίου από τις παλιές. Σε μια λάμπα κανονική, ηλεκτρικό λαμπτήρα που
λένε. Εξω από τη λάμπα ζει ο υπόλοιπος κόσμος και βλέπει το κορίτσι να κάνει κούνια στο νήμα πυρακτώσεως. Οταν η λάμπα είναι αναμμένη, η θερμοκρασία του νήματος φτάνει τους 2.600° Κελσίου.
Το κορίτσι της λάμπας είναι τόσο παγωμένο που η θερμοκρασία αυτή απλώς ζεσταίνει λιγουλάκι την καρδιά της, γιατί, αν και δεν το δείχνει έχει καρδιά. Παγωμένη καρδιά όταν η λάμπα είναι σβυστή. Χλιαρή καρδιά όταν η λάμπα ανάβει. Η θερμοκρασία εξαρτάται και από το ποιος ανάβει τη λάμπα. Η λάμπα ανάβει συνήθως τα βράδια. Την ημέρα μόνο κατά λάθος μπορεί να ανάψει. Το κορίτσι συχνά δυσκολεύεται να κοιμηθεί, εξαιτίας του ακατάστατου ωραρίου αναβοσβυσίματος και θα ήθελε να μπορεί να κανονίζει μοναχό του το πρόγραμμα "άναψε-σβύσε". Θα ήθελε να την ακούσει κάποιος απέξω, αλλά αυτό είναι αδύνατο, λόγω του κενού αέρος μέσα στη λάμπα. Οσο και να φωνάζει, δεν ακούει κανείς. Οταν το κατάλαβε αυτό, έπαψε να ξελαρυγγιάζεται. Θα μου πεις τώρα «μα αυτο το κορίτσι δεν τρώει; κι αφού βρίσκεται μέσα σε κενό αέρος πώς ανασαίνει;» και σου λέω «ιδέα δεν έχω! ίσως το κορίτσι της λάμπας να γεννήθηκε μέσα στη λάμπα και να έχει συνηθίσει» και μου ξαναλές «μα πώς μπορεί να γεννήθηκε μέσα στη λάμπα; η μάνα της πώς τα κατάφερε και μπήκε εκειμέσα να τη γεννήσει;» και σκέφτομαι ότι μάλλον το κορίτσι είναι παιδί της λάμπας, αλλά δεν στο λέω. Είναι κάτι που το καταλαβαίνει κανείς μόνος του. Και φυσικά δεν τρώει: χορταίνει με θερμότητα και φως.
Αναρτήσεις
