Η Βέρα Καλτάκα ξεκόλλησε το ανοιχτήρι από τον πίνακα που της είχε χαρίσει ο Ζωγράφος και, πάνω που ετοιμαζόταν να ανοίξει μια μπιρίτσα, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας, έτσι άνοιξε την πόρτα αντί για τη μπίρα και βρέθηκε μπροστά στη φίλη της τη Λία και σε ένα κρεμανταλά με ξελιγωμένο βλέμμα. Δεν ήθελε άλλες γνωριμίες στη ζωή της και τους πέταξε και τους δυο έξω με εύσχημο τρόπο, δήθεν πως έπρεπε να αναχωρήσει σε λίγο για ταξίδι. Οι νέες γνωριμίες την κούραζαν, όχι επειδή είχε χάσει το ενδιαφέρον της για τους ανθρώπους, αλλά επειδή δεν ήθελε πια να μιλά. Εμενε σιωπηλή μέρες ολόκληρες, χωρίς να λέει λέξη. Ακόμα κι ο αναστεναγμός της ήταν πλέον βουβός: έβγαινε από τα σφιγμένα χείλη της σαν θολό μουγκρητό. Ο Ζωγράφος κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο μαζί με τον Ποιητή, έτσι βρήκε ευκαιρία το Ψάρι να πετάξει όλα τα χρώματα της φαντασίας τους στο βυθό, θέλοντας να εκδικηθεί τα χρωματιστά όνειρά τους.
Ολα αυτά συνέβησαν αληθινά, εκτός από το θέμα της μπίρας. Η Βέρα Καλτάκα ανέκαθεν τη σιχαινόταν και δεν την έβαζε στο στόμα της, άρα δεν ξεκόλλησε ποτέ το ανοιχτήρι από τον πίνακα.
Αναρτήσεις
