Το ιριδίζον μαύρο ζουμί είχε μόλις αρχίσει να κοχλάζει όταν κατέφτασε λαχανιασμένος ο φτερωτός. «Ακόμα δεν σερβιρίστηκε το ποτόν; Και δεν πρόλαβα να σιδερώσω τη μπέρτα μου...» μουρμούρισε πίσω από τη μασέλα του. Οι αθάνατοι γιατροί του μέλλοντός μας προσευχόντουσαν μπροστά στο τσουκάλι. Κάποιος είπε «φυλάξτε τη συνταγή, θα μας ξαναχρειαστεί» και άρχισε να σερβίρει σε μικρά ρακοπότηρα. «Μήπως να πιω ένα διπλό;» ρώτησε ο φτερωτός σκουπίζοντας τα χείλη με την κόκκινη γραβάτα του, «ένα και πολύ σου πάει, εσύ έπεσες μικρός στο τσουκάλι» του απάντησαν, και η τελετή τελείωσε με ένα κουδούνισμα: καλούσαν έναν έναν τους δημάρχους να αναλάβουν δράση στα θυρωρεία των πολυκατοικιών τους.(από το βιβλίο "Απεριτίφ με βδέλλες Καρπαθίων")
Αναρτήσεις
