058. τα φλουδια του μηλου και ο ναυτικος

Ο ναυτικος εφυγε ξανα πριν οχτω χρονια, αλλα αυτη τη φορα η επιστροφη του ηταν αμφιβολη, οχι επειδη δεν ηθελε να γυρισει στα πατρια εδαφη, αλλα επειδη το εδαφος επεσε βαρυ επανω του, τον σκεπασε, τον καταπιε σα να λεμε. Πριν ξεκινησει καθαρισε ενα μηλο και το μηλο αλλαξε χρωμα. Αυτο ισως ηταν ενα σημαδι, στο οποιο κανεις δεν εδωσε σημασια. Εφαγε το μηλο, χαιρετισε τα παιδια του μπαρ και ανεχωρησε. Μονο εμενα δεν χαιρετισε, επειδη ημουν συναχωμενη και φοβομουν μη τον κολλησω κι εχει προβληματα στο ταξιδι. Οταν πλεον εγινε γνωστο οτι δεν θα επιστρεψει, πηρα τα φλουδια του μηλου και τα κορνιζαρισα. Ειχα αναγκη να τον θυμαμαι κοιταζοντας μερικα αλλαξοχρωματισμενα φλουδια μηλου; Μπα, απο συνηθεια το επραξα. Ισως να ηταν σοφοτερο να κορνιζαρω λιγο θαλασσινο νερο, αλλα δεν το σκεφτηκα -τοτε. Αν ειχε επιστρεψει, σημερα θα συμπληρωνε τα πενηταοχτω, θα γιορταζε γενεθλια.