031. θάνατος διαρκείας

Τι άλλο είναι η ζωή από 'να θάνατο διαρκείας; Κάθε μέρα πεθαίνεις κι από λίγο, απ' τη στιγμή της γέννησής σου πεθαίνεις, κι όσο μεγαλώνεις και αντριεύεις, συνηθίζεις να πεθαίνεις. Τα μαύρα φτερά τα βλέπεις, αλλά τα αγνοείς. Λες «μπα, εμένα δεν θα με πάρει» και κοιμάσαι τα βράδια ήσυχος, ώσπου να 'ρθεί το πρωϊνό που δεν θα ξαναντικρύσεις το φως του ήλιου. Από τότε, θα συνεχίζεις να κοιμάσαι προστατευμένος, τυλιγμένος σφιχτά με τις μαύρες φτερούγες. Φτερούγες ζεστές κι απαλές σαν μετάξι, κι όσα λέγονται για το θάνατο, πως είναι κρύος δηλαδή, είναι ψέμμα. Ο θάνατος είναι γλυκός και ζεστός όταν είναι καλοδεχούμενος.

030. ανταπόκριση από τη Γη

Το δίποδο ον, το καλούμενο "άνθρωπος", τείνει να εξαφανιστεί και χρήζει προστασίας. Μόνο 40 είδη διασώζονται και η διατήρησή τους εξαρτάται από τον αριθμό των θηλυκών που θα επιζήσουν στον πλανήτη.
Τα παραδείσια πτηνά έχουν πολλαπλασιαστεί δυσανάλογα και σκιάζουν το ηλιακό φως.

Echo von der Erde

Das zweibeinige Wesen, der sogenannte „Mensch“ droht zu verschwinden und braucht Schutz. Nur 40 Arten werden gerettet und ihre Erhaltung hängt von der Zahl der Frauen ab, die auf dem Planeten überleben werden. Die Paradiesvögel haben sich umgekehrt proportional vervielfacht und werfen Schatten auf das Licht der Sonne.
___________________
μετάφραση από την Gerrit Monnartz