153. ήταν ένας σε μια βάρκα

Ηταν ένας σε μια βάρκα. Στη βάρκα υπήρχε ένα καφάσι. Πιθανότατα εκείνος να ήτανε ψαράς και είχε το καφάσι για να βάλει μέσα το μεγάλο ψάρι που θα έπιανε. Η βάρκα όμως είχε μια τρύπα. Εκείνος σήκωσε το καφάσι κι άδειαζε το νερό από το πρωί που ξημέρωσε ίσαμε που ο ήλιος κόντευε να δύσει. Καλύτερα που κοντεύει να βραδιάσει, σκέφτηκε, ίσως τότε να πιαστεί ευκολότερα το μεγάλο ψάρι. Και συνέχισε να αδειάζει το νερό από τη βάρκα. Κάποια στιγμή, πρόσεξε ότι το νερό δεν άδειαζε, η βάρκα έμενε συνεχώς γεμάτη κι όπου νά 'ναι θα βούλιαζε. Πρόσεξε και το καφάσι. Είχε περισσότερα κενά, παρά συμπαγείς επιφάνειες. Ηταν ένα απλό καφάσι και όχι π.χ. ένας κουβάς. Αργά τα κατάλαβε όλ' αυτά, αλλά πάλι καλά που τα κατάλαβε. Ετσι, παράτησε τη βάρκα να βουλιάξει μοναχή της, παράτησε και το μεγάλο ψάρι να κολυμπάει στην ησυχία του και βούτηξε! Ητανε καλός κολυμβητής κι έφτασε γρήγορα στη στεριά. Μόλις πάτησε το πόδι του στο έδαφος, σκέφτηκε ότι θα του ταίριαζε το κολύμπι, καλύτερα από το ψάρεμα. 

Αφού ξεκουράστηκε μερικές μέρες, αποφάσισε να πάει ξανά στη θάλασσα, απλώς για να κολυμπήσει αυτή τη φορά. Χωρίς βάρκα, χωρίς σύνεργα ψαρικής, φορώντας μόνο το μαγιό του. Μόλις ανοίχτηκε στα βαθειά, ήρθε το ψάρι το μεγάλο και τον συνάντησε κι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι!

--------------

ΣΗΜ. η φωτο απο το National Geographic και ευχαριστω τον @ΚαπαΜοιρης που την εστειλε στην ομαδα @Always the Sun / f/b

152. βζιιινγκ!

μια φορά, ήτανε μια μύγα που πέταγε εκνευριστικά κι ενοχλούσε κάποιον. Τον ενοχλούσε πολύ, κι όσο εκείνος την έδιωχνε τόσο η μύγα πετάριζε εκνευριστικά. Βζιιιινγ βζιιιινγκ! Ξέρεις τώρα πώς είναι οι άτιμες οι μύγες. Οταν η μύγα λοιπόν κάθισε στο μάγουλό του, πήρε το πρώτο πράγμα που βρήκε πρόχειρο και τη χτύπησε δυνατά. Τόσο δυνατά τη χτύπησε, που έσπασε το κεφάλι του.

151. κροκόδειλος

μια φορά, ήταν ένας τύπος πολύ φοβιτσιάρης που φοβότανε μεταξύ άλλων και τον κρόκο των αυγών κι έτσι τον πήγε η μάνα του στον ψυχίατρο για να του δώσει κανα χάπι εναντίον του φόβου αλλά ο ψυχίατρος σήκωσε τα χέρια ψηλά γιατί ο ασθενής δεν ήταν απλώς δειλός: ήταν κροκόδειλος!

150. το κορίτσι της λάμπας

Υπάρχει ένα κορίτσι που ζει μέσα σε μια λάμπα. Οχι λάμπα πετρελαίου από τις παλιές. Σε μια λάμπα κανονική, ηλεκτρικό λαμπτήρα που λένε. Εξω από τη λάμπα ζει ο υπόλοιπος κόσμος και βλέπει το κορίτσι να κάνει κούνια στο νήμα πυρακτώσεως. Οταν η λάμπα είναι αναμμένη, η θερμοκρασία του νήματος φτάνει τους 2.600° Κελσίου.

Το κορίτσι της λάμπας είναι τόσο παγωμένο που η θερμοκρασία αυτή απλώς ζεσταίνει λιγουλάκι την καρδιά της, γιατί, αν και δεν το δείχνει έχει καρδιά. Παγωμένη καρδιά όταν η λάμπα είναι σβυστή. Χλιαρή καρδιά όταν η λάμπα ανάβει. Η θερμοκρασία εξαρτάται και από το ποιος ανάβει τη λάμπα. Η λάμπα ανάβει συνήθως τα βράδια. Την ημέρα μόνο κατά λάθος μπορεί να ανάψει. 

Το κορίτσι συχνά δυσκολεύεται να κοιμηθεί, εξαιτίας του ακατάστατου ωραρίου αναβοσβυσίματος και θα ήθελε να μπορεί να κανονίζει μοναχό του το πρόγραμμα "άναψε-σβύσε". Θα ήθελε να την ακούσει κάποιος απέξω, αλλά αυτό είναι αδύνατο, λόγω του κενού αέρος μέσα στη λάμπα. Οσο και να φωνάζει, δεν ακούει κανείς. Οταν το κατάλαβε αυτό, έπαψε να ξελαρυγγιάζεται. 

Θα μου πεις τώρα «μα αυτο το κορίτσι δεν τρώει; κι αφού βρίσκεται μέσα σε κενό αέρος πώς ανασαίνει;» και σου λέω «ιδέα δεν έχω! ίσως το κορίτσι της λάμπας να γεννήθηκε μέσα στη λάμπα και να έχει συνηθίσει» και μου ξαναλές «μα πώς μπορεί να γεννήθηκε μέσα στη λάμπα; η μάνα της πώς τα κατάφερε και μπήκε εκειμέσα να τη γεννήσει;» και σκέφτομαι ότι μάλλον το κορίτσι είναι παιδί της λάμπας, αλλά δεν στο λέω. Είναι κάτι που το καταλαβαίνει κανείς μόνος του. Και φυσικά δεν τρώει: χορταίνει με θερμότητα και φως.

149. όλα με το μυαλό

ο Εκείνος μίλαγε μυστηριωδώς, το βλέμμα απλανές βεβαίως, στηλωμένο κάπου πέρα από τον τοίχο ή και μέσα στον τοίχο, θα σε γελάσω, μπορεί να κατέγραφε κιόλας τις τρύπες των τούβλων ή να ζύγιζε την ποιότητα του κονιάματος νοερώς, όλα με το μυαλό, αυτή όμως ήταν η στάση που γοήτευε τις γυναίκες, λέγαν μέσα τους -γιατί απέξω τους επιφωνήματα και αναστεναγμούς μονάχα επέτρεπαν στον εαυτό τους- "μα τί έξυπνος, τι πνευματώδης" και "άραγε πόση να την έχει" ή "θα καταφέρω να τον φτιάξω" άλλα με θαυμαστικό κι άλλα με ερωτηματικό, αλλά εκείνος δεν ενέδιδε ποτέ σε κυρίες θαυμάστριες γιατί ήξερε καλά ότι ο θαυμασμός είναι κάτι τι περαστικό, σαν ασθένεια "περαστικά σας" που λένε, και του ήταν αρκετό να ψωνίζουν τα βιβλία του και να τα διαδίδουν στόμα με στόμα στις παρέες τους, είχε φυσικά τον καημό το δικό του, μια εξεζητημένη συνάδελφο που δεν του καθότανε με τίποτα και η οποία ακολουθούσε τη δική του συνταγή γοητείας επακριβώς, μονάχα που η Εκείνη του κοίταζε το ταβάνι
____________
ΣΗΜ. γράφτηκε πριν από λίγο στο f/b